Bron: Bezint eer ge (uw examen) betwist – De Standaard
RAAD VOOR BETWISTINGEN STUDIEVOORTGANG
Bezint eer ge (uw examen) betwist
12 APRIL 2016 OM 17:00 UUR | Stijn Cools
Een 5 op 20 voor dat verschrikkelijke examen Statistiek I? Laat de Raad voor betwistingen inzake studievoortgangsbeslissingen er een 10 van maken. Zo gonst het toch in aula’s en leslokalen. ‘Keer op keer moet ik het zeggen: de Raad geeft je geen nieuw punt’, aldus gespecialiseerd advocaat Christophe Vangeel.
Rolnummer 2014/532: de gelijkschakeling van een Palestijns bachelordiploma in de Architectuur met een gelijkwaardig Vlaams diploma. (Ongegrond) Rolnummer 2014/540: de weigering van inschrijving voor een master Psychologie wegens het herhaaldelijk niet slagen voor een bepaald vak. (Onontvankelijk) Rolnummer 2014/541: het opleggen van een voorbereidingsprogramma voor het volgen van een master Management. (Gegrond)
En ga zo maar door. De lijst van de behandelde zaken door de Raad voor betwistingen inzake studievoortgangsbeslissingen is lang. En wordt steeds langer, zo klaagt de Vlaamse ombudsman Bart Weekers vandaag aan in De Standaard. Maar wat is de kans van slagen voor deze malcontente studenten?
De eenvoudige zaken
Om daar een antwoord op te geven, maakt voorzitter Jim Deridder een onderscheid in de zaken die hij ziet passeren. De meerderheid van de zaken valt onder de leerkredietaanpassingen door overmacht. ‘Dat zijn studenten die door een geval van overmacht, zoals een overlijden in de familie of een ziekte, een examen niet kunnen afleggen, daardoor een stukje van hun leerkrediet verliezen en dat willen aanvechten.’
’Dit valt niet te vergelijken met echte betwistingen waar de universiteit of hogeschool tegenover de student staat. Dit zijn vrij eenvoudige zaken. De kans voor de student om gelijk te krijgen, bedraagt ergens rond de negentig procent, schat ik.’ Dat zegt Karen Weis (UCLL). Zij is coördinator van het Onderzoekscentrum Recht in Praktijk en heeft hier onderzoek naar gedaan.
De moeilijke zaken
Dan is er nog een tweede groep, zaken die variëren van weigeringen tot inschrijving na meerdere onvoldoendes voor een bepaald vak, stages die resulteren in een teleurstellende laag cijfer, gevallen van spieken tot diploma’s die maar niet gelijkgesteld worden. Hier ligt het slaagpercentage een heel stuk lager: nog geen een op de drie studenten krijgt gelijk.
‘Ik krijg meer en meer van deze dossiers op mijn bureau de afgelopen jaren’, zegt Christophe Vangeel. Hij afficheert zich als onderwijsadvocaat en behandelt regelmatig zaken voor de Raad. ‘Ik zie dat er veel beoordelingsmomenten zijn: papers, stages, jureringen. Daarvan stemt de uitkomst niet altijd overeen met het gevoel van de student. Bijvoorbeeld, iemand krijgt goede feedback op zijn of haar stage, maar dat resulteert in een laag cijfer van de docent. Dan is er iets aan de hand.’
Een ander groep die Vangeel meer en meer ziet langskomen, zijn de studenten die faciliteiten eisen. ‘Ik heb recent nog zo’n geval gehad. Een student had door zijn handicap serieuze concentratiestoornissen. Hij had dit vooraf gemeld, maar toch werd er geen rekening mee gehouden. Zijn examen liep faliekant af. Hij wil dat nu aanvechten.’
De maatschappelijke trend
Is er sprake van een juridisering van het onderwijs? Karen Weis (UCLL) ziet dat er meer en meer advocaten ingeschakeld worden. ‘Maar bij de cliënten die ik over de vloer krijg, heb ik niet het gevoel dat ze over één nacht ijs zijn gegaan. Er is een interne beroepsprocedure aan voorafgegaan en dat kost tijd en geld. Het zijn geen rijkeluiszoontjes die snel hun punten willen optrekken’, zegt Vangeel.
Wat hij nog wil benadrukken: de Raad kan je helemaal geen nieuwe punten geven. Van een 5 een 10 maken, vergeet het. ‘Als de Raad je eis gegrond vindt, moet de universiteit of hogeschool zich hier opnieuw over buigen. Maar dat kan evengoed resulteren in een betere motivering van je onvoldoende.’
De rechtenstudent
Uit het onderzoek van Weis blijkt nog dat studenten uit technologische richtingen en de architectuuropleidingen het minst richting Raad trekken, maar wel het vaakst gelijk krijgen. Ook de geneeskundestudenten scoren goed. De lerarenopleidingen, managementrichtingen en rechtenstudenten hebben het minste kans van slagen. ‘Door eerder doorlopen zaken hebben ze hun manier van motiveren al aangepast. Andere opleidingen kunnen hier wellicht nog iets van leren’, meldt Weis in haar onderzoek.
Vangeel geeft nog een advies mee. ‘Ook voor onderwijszaken gelden de rechtsregels. Is het goed gemotiveerd, is het redelijk, is het zorgvuldig? Enzovoort. Als er daar iets aan rammelt, ligt de kans op slagen meteen een stuk lager.’